در عرصه بینالملل، رفتارهایی تعریف شدهاند که با ارزشهای اسلامی همخوان نیستند. یکی از مهمترین آنها دست دادن است که آدابی تشریفاتی محسوب میشود. منشأ شکلگیری این رسم به درستی مشخص نیست ولی در اکثر کشورهای جهان پذیرفته شده است.
به گزارش ناجی به نقل از فرارو؛ اما مقامات ایران خود را پایبند ارزشهای دین میدانند و نه قواعد بینالملل. از این رو همیشه در پی راهی بودهاند که مؤدبانه از دست دادن با زنان خودداری کنند. در نتیجه این تلاشها و ترفندها گاه شرایطی جالب توجه و حتی موقعیتهایی خندهدار رقم خوردهاند.
دست دادن یا ندادن، برای مسؤولان دیگر کشورهای اسلامی اهمیت چندانی ندارد ولی در ملاقاتهای دیپلماتیک ایرانیان یکی از دغدغههای مهم است.
اهمیت این مسئله به اندازهای است که موضوع دست دادن محمد خاتمی در دوران ریاستجمهوریاش با چند زن در سفر به ایتالیا، جنجال بسیاری به پا کرد.
محمود احمدینژاد اولین رئیسجمهوری بود که در مراسمی دست معلم دوران دبستان خود را بوسید و با اعتراضهای عدهای و تحسینهای عدهای دیگر مواجه شد.
بعد از آن برخورد احمدینژاد با زنان، به ویژه مادران شهدا به گونهای بود که او را مردمی و بسیار صمیمی نشان میداد. کم کم اعتراض گروهی از حامیان دیروز و منتقدان امروز بلند شد و احمدینژاد متهم به عبور از خط قرمزها شد. اتهامی که برایش چندان هم ناخوشایند نبود.
خط شکنیهای احمدینژاد در دو دوره ریاستجمهوری چنان بوده است که امروز در آغوش گرفتن یک هنرمند سالخورده توسط بازیگر زن یا دست دادن اصغر فرهادی با یک زن در یک جشنواره خارجی، برای برخی بیشتر باعث بهت و حیرت میشود تا تسلی دادن مادر چاوز توسط رئیسجمهور ایران.